Remigiusz Mróz - Behawiorysta

Leżała na półce i spokojnie czekała, 

aż wezmę ją w swoje ręce.

Naczytałam się o tym panu Remigiuszu,

jakie to super książki pisze.

I to ile!

E tam - pomyślałam.

Żeby książka była dobra, 

potrzebuje czasu, dopieszczenia.

Odstawienia na chwilę i powrotu, 

aby spojrzeć na nią z innej perspektywy

i poprawić co należy.

Niestety pisanie w takim tempie nie sprzyja jakości.

Dla mnie książka o połowę za gruba.

Bo jak to mówią:

"Mniej znaczy więcej".

I w tym przypadku prawda.

Nie mam nic do pisarza. 

Ja czytam książki, nie życiorysy twórców.

Nooooo chyba, że to biografia.

Zawiodłam się, 
bo miałam nadzieję na super portrety psychologiczne,

zgodnie z tytułem.

Chciałam wczuć się takiego behawiorystę,

rozgryzać przestępców,

a tu.... opisy zbrodni, bez owijania w bawełnę.

Tylko, że to jednostronne.
Okrucieństwo ukazane w szczegółach, 
 a nie czuć tego w reakcjach ofiar.

Np. przy tych ukraińskich dziewczynkach 

tylko jakiś płacz i szloch.

Wiem, wiem, były zakneblowane, 
ale chyba 

ich reakcja na ból, strach, 
na widok tego byłaby inna.

Mam odczucie, że autor skupił się 
na porażeniu nas zbrodnią, 
a zapomniał o czym mial pisać.

I to wywarło na mnie odwrotny skutek.

Przewidywalność i nudę.

A wątek z żoną....haha 
raczej śmieszny niż logiczny, ale autorowi wolno.
Takie oderwanie i niezakończenie:
była, namieszała, wyjechała, zniknęła
i niech sobie żyje.
Co tam, kochała.... można wybaczyć.
Tylko że chyba co innego mogły by powiedzieć ofiary.

Sam behawiorysta to człek inteligentny, bystry,
chociaż trochę staczający się już 
w otchłań samotności i alkoholizmu.
Niewykorzystany potencjał,
który w sumie został odstawiony na boczny tor za nic.

Ta historia z dziewczyną,
która przewija się od początku książki 
- to wielkie nic, gówno takie,
które przecież jest do sprawdzenia.
I wiadomo, że to taka prowokacja.
Chcieli - to znaleźli sposób, 
na usunięcie behawiorysty z pracy.
I tyle.

Watek z poszukiwaniem "dyrygenta".
Haha widać, że hakerzy w policji to cieniasy,
bo jakoś nie mogli sobie poradzić.
Kilka wątków też budzi zdziwienie i nie jest spójna,
ale już dosyć.
Pierwszy raz tak napisałam, bo tak czułam.
Lepiej mi.