Agnieszka Marciniuk - Sad

****
Agnieszka Marciuniuk
Sad
Wydawnictwo Zysk i S-ka
****













Tym razem nie mam cytatów z książki.
Tym razem książka - to wiele wspomnień z dzieciństwa.
I tak mi się wydaje, że takie wspomnienia, w czasie czytania, dopadały nie tylko mnie.
Urocza, leniwa opowieść o dziadku Mateuszu i babci Reginie...

No tak, to opowieść najbardziej o nich, bo bez nich, bez ich miłości nie byłoby pozostałych członków rodziny.


Źródło: http://teoriawina.blogspot.com

To oni stworzyli dom, sad wiśniowy i spłodzili troje dzieci. A potem doczekali się wnuków, a nawet i prawnuka.

Opowieść w większości toczy się w domu i w sadzie, w czasie zbierania wiśni.

W opowieść wplatane są krótkie wspomnienia sprzed 50 lat.

Tym wspomnieniom możemy się przyglądać również w altance, przekładając kartki starego albumu rodzinnego ze zdjęciami.

Kto nie był nigdy w sadzie, kto nigdy nie zbierał wiśni, lub innych owoców, ten nie wie, ile przy tym jest żartów, śmiechów, radości, ukrytych spojrzeń, iskrzenia między osobnikami płci odmiennej.

Źródło: http://www.wiadomosci.o-c.pl

Wspólne zbieranie, spożywanie kanapek pod drzewem, wieczorne spacery, ogniska - bardzo zbliżają ludzi. Nawet jeśli tylko na krótki czas, czas wakacji.

Ale tak liczna rodzina ma swoje problemy i tajemnice. Ba, przecież każdy je ma.

Z każdą kartką coraz bardziej poznajemy charaktery i potrzeby bohaterów.
Coraz bardziej ich lubimy, lub nienawidzimy.
 Powiem tak, wiedziałam, że ktoś kogoś zdradził, i posądzałam o to nestorkę rodu, a jednak...pomyliłam się...
Sami musicie przeczytać, aby odkryć te tajemnice.